Për një vend republikan, mirëpritja mund të kishte patur nuanca më mbretërore. Pikërisht 300 vjet pasi një i ri i quajtur Luiz XV priti Pjetrin e Madh në Chateau de Versailles, në një udhëtim për të admiruar shkëlqimin e perandorisë franceze, presidenti i ri i Francës, Emmanuel Macron, zgjodhi të njëjtën mjedis për bisedime me homologun e tij rus, Vladimir Putin.

Mbulimi me ar në pallat u ndriçonte nga rrezet e diellit pranveror. Gardianët me përkulje të pjerrëta rreshtuan qilimin e kuq kur Z. Putin u largua nga limuzina e tij. Por në qoftë se simbolizmi më 29 maj ishte miqësor, vetë takimi lë të kuptonte një qëndrim të përmbajtur ndaj presidentit 39-vjeçar francez dhe fillestari diplomatik.

Pas dy orësh bisedime, Z. Macron e përshkroi takimin si “jashtëzakonisht të sinqertë dhe të drejtpërdrejtë”, që më fjalë të tjera zhargoni diplomatik nënkupton pranimin e një situate afër tensionimit. Me z. Putin duke qëndruar pranë tij, në qendër të galerisë së gjatë të pikturave të kështjellës që përshkruan beteja të lavdishme franceze, z. Macron paralajmëroi se “linja e kuqe” e tij në Siri do të ishte përdorimi i armëve kimike. Franca nuk do të tregonte “asnjë dobësi” përballë ndonjë sulmi të tillë dhe nuk do të ngurronte të hakmerret.

Presidenti francez shtoi se ai kishte ngritur çështjen e të drejtave të homoseksualëve në Çeçeni me z. Putin dhe do të ishte “vazhdimisht vigjilent” për këtë çështje. Ai tha se ai dhe presidenti rus kishin rënë dakord për bisedime të reja, së bashku me Gjermaninë dhe Ukrainën, për zbatimin e marrëveshjeve të Minskit mbi Ukrainën. Por momenti më zbulues ishte kur Z. Macron u pyet nga një gazetar rus se pse ai i kishte ndaluar gazetarët nga Sputnik dhe RT, dy agjenci ruse të lajmeve, nga selia e fushatës së tij. Përgjigjja, ishte se ata ishin sjellë si “agjentë të influencës dhe propagandës” dhe kishin përhapur “gënjeshtra serioze” rreth tij dhe fushatës së tij. Z. Putin, pranë tij, nuk kishte shenja të ndonjë reagimi.
Takimi në Versajillë kishte për qëllim rivendosjen e marrëdhënieve franko-ruse. Vitin e kaluar zoti Putin bëri thirrje për një udhëtim në Paris, me sa duket për të hapur një qendër të re kulturore ruse, pasi François Hollande, paraardhësi i zotit Macron, la në hije vizitën pas bombardimeve ruse të qytetit sirian të Aleppo. Z. Hollande kishte anuluar më parë shitjen e dy anije luftarake franceze pas aneksimit rus të Krimesë.

Macron theksoi këtë javë se shprehja e dallimeve ishte një mënyrë e rëndësishme për të cuar gjërat përpara. Ndihmësit e tij thanë se ai donte një “dialog kërkues”. “Është e rëndësishme që Rusia të mos veprojë në izolim; Atëherë është kur ajo bëhet e rrezikshme,” tha dikush. Ata janë veçanërisht të shqetësuar për të siguruar që Rusia vazhdon të marrë reagime ndërkombëtare ndërkohë që Gjermania është e përqendruar në politikën e brendshme gjatë fushatës së saj zgjedhore.

Macron është një fillestar në diplomacinë globale dhe askush nuk ka qenë i sigurt se çfarë të presë prej tij. Konturet e qasjes së tij tani po fillojnë të dalin, pas disa ditëve të samitit të nivelit të lartë javën e kaluar në mini-takimin e NATO-s në Bruksel dhe në G7 në Sicili. Një moment, ishte vëmendja e presidentit francez ndaj simboleve dhe gjesteve. Pas angazhimit të presidentit amerikan, Donald Trump, në një shtrëngim duarsh muskulor të gjatë, Z. Macron e përshkroi kontrollin e tij të fortë si “jo aksidental”. Ishte e rëndësishme, tha ai më pas, për të fituar respekt nga udhëheqës të tillë si udhëheqësit e Amerikës, Rusisë apo Turqisë, marrëdhëniet diplomatike të të cilëve bazohen në një ekuilibër të pushtetit.

Momenti më i rëndësishëm është se Z. Macron dëshiron të ruajë dhe të shfrytëzojë pavarësinë gjeostrategjike të Francës, duke rikthyer zërin e saj global në një Evropë të përforcuar. Për pothuajse çdo pyetje për Francën, Gjermania do të jetë përgjigjja e parë. Z. Macron zgjodhi Berlinin për udhëtimin e tij të parë të huaj, dhe veçoi Angela Merkel gjatë mbërritjes në takimin e G7.

Ai shpreson ta bëjë vendin e tij edhe një herë partner të respektuar për Gjermaninë duke kryer reforma ekonomike. Por ai gjithashtu sheh një rol global për Francën, fuqinë ushtarake serioze të Evropës kontinentale. Moseksperienca e tij diplomatike mund të jetë më pak një disavantazh se sa një mundësi për një fillim të ri. Siç tregoi këtë javë me Z. Putin, për zotin Macron nuk duhet flitet vetëm rreth bukurisë. Tani ai duhet të provojë se ai mund të zbatojë një përzierje më të gjerë aftësish për qëllime të mira.